Class 11 Assamese Chapter 13 – বনকুঁৱৰী – Complete Answer Solutions | AHSEC (ASSEB) Latest Syllabus (Assamese Medium)
এঘাৰ শ্ৰেণী অসমীয়া সাহিত্য সৌৰভৰ ত্ৰয়োদশ অধ্যায় – বনকুঁৱৰীৰ সম্পূৰ্ণ উত্তৰসমূহ | AHSEC (ASSEB) – Assamese Medium
ৰোমাণ্টিক যুগৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘বনকুঁৱৰী’ এটি প্ৰকৃতি-প্ৰেমমূলক কবিতা। এই কবিতাটোত কবিয়ে প্ৰকৃতিৰ অপৰূপ সৌন্দৰ্যক এগৰাকী বনৰ কুঁৱৰীৰ ৰূপত কল্পনা কৰিছে আৰু তেওঁৰ সৈতে একাত্ম হোৱাৰ হাবিয়াস প্ৰকাশ কৰিছে। AHSEC (ASSEB)ৰ নতুন পাঠ্যক্ৰম অনুসৰি এই অধ্যায়ৰ সকলো প্ৰশ্নৰ সহজ উত্তৰ অস্পীন একেডেমীত (Ospin Academy) উপলব্ধ।
এই অধ্যায়ত আপুনি শিকিব:
- ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাৰ মূল ভাৱ আৰু বিষয়বস্তু
- চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কাব্যিক দৃষ্টিভংগী
- কবিতাটোত ব্যৱহৃত প্ৰতীক আৰু চিত্ৰকল্প
- প্ৰকৃতি আৰু মানুহৰ মাজৰ সম্পৰ্কৰ বৰ্ণনা
- অধ্যায়ৰ প্ৰশ্ন-উত্তৰ আৰু বিশদ ব্যাখ্যা
🎯 অস্পীন একেডেমীৰ সুবিধাসমূহ:
- AHSEC (ASSEB)ৰ শেহতীয়া পাঠ্যসূচী অনুসৰি সম্পূৰ্ণ সমাধান
- প্ৰতিটো পদৰ সহজ আৰু স্পষ্ট ব্যাখ্যা
- অসমীয়া মাধ্যমৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে বোধগম্য ভাষাত প্ৰস্তুত
- পৰীক্ষাৰ বাবে উৎকৃষ্ট প্ৰস্তুতিত সহায়ক
Class 11 Assamese Sahitya Sourav (সাহিত্য সৌৰভ) Chapter-wise Solutions PDF | AHSEC (ASSEB) Board
Limited Time Offer!
(For AHSEC ASSEB Board Class 11 Assamese)
Get complete chapter-wise solutions PDF for Class 11 Assamese (সাহিত্য সৌৰভ) as per latest AHSEC ASSEB syllabus.
Includes detailed explanations, literary analysis, and exam-focused answers for all chapters.
Ideal for self-study, revision, and board exam preparation.
বনকুঁৱৰী
কবি: চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা
পাঠভিত্তিক প্রশ্নোত্তৰ
(ক) অতি চমু প্রশ্ন (প্রতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক ১)
১। প্রথম অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কৰিবাটোৰ নাম কি?
উত্তৰঃ ‘বনকুঁৱৰী’ হৈছে প্ৰথম অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কবিতা।
২। বেজবৰুৱাই ‘প্রতিমা’ সম্পর্কে কি মন্তব্য কৰিছিল?
উত্তৰঃ বেজবৰুৱাই ‘প্রতিমা’ সম্পৰ্কে এইদৰে মন্তব্য কৰিছিল— “প্রতিমাখন আকাৰত সৰু, কিন্তু ই বিশুদ্ধ সোণৰ দৰে মূল্যৱান।”
৩। ‘জোনাকী’ আলোচনীৰ প্ৰথম সম্পাদক কোন আছিল?
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা আছিল ‘জোনাকী’ আলোচনীৰ প্ৰথমগৰাকী সম্পাদক।
৪। ‘প্রতিমাৰ খনিকৰ’ বুলি কাক কোৱা হয়?
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাক ‘প্রতিমাৰ খনিকৰ’ উপাধিৰে জনা যায়।
৫। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবিতাৰ প্ৰধান বিষয়বস্তু কি?
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কাব্যিক সৃষ্টিৰ মূল বিষয়বস্তুসমূহ হৈছে প্ৰকৃতি, মানৱীয় প্ৰেম আৰু সুন্দৰৰ অনুভূতি (সৌন্দৰ্যবোধ)।
(খ) চমু প্রশ্ন (প্রতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক ২ অথবা ৩)
১। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবিতা পুথি দুখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কাব্যগ্ৰন্থ দুখন হৈছে— ‘প্রতিমা’ আৰু ‘বীণবৰাগী’।
২। ‘জোনাকী’ যুগৰ ত্রিমূর্তি বুলি ক’লে কাক কাক বুজোৱা যায়?
উত্তৰঃ ‘জোনাকী’ যুগৰ ‘ত্রিমূর্তি’ বুলি ক’লে সেইসকল বিশিষ্ট ব্যক্তিক বুজোৱা হয় যিসকল হ’ল— চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা, হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী আৰু লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।
৩। ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাটিৰ লগত কেনেকুৱা জনবিশ্বাস জড়িত হৈ আছে?
উত্তৰঃ বননি, নৈ-বিল, মানুহৰ ঘৰ আদি ঠাইত বনকুঁৱৰী, জলকুঁৱৰী, গৃহলক্ষ্মীৰ দৰে অলৌকিক দেৱীয়ে নিবাস কৰি মানুহক বিপদৰ পৰা ৰক্ষা কৰে— এই ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাটোত অসমৰ গাঁৱলীয়া সৰল লোকসকলৰ মাজত প্ৰচলিত এইধৰণৰ জনবিশ্বাস জড়িত হৈ আছে।
৪। অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কবিসকলে তেওঁলোকৰ কবিতাৰ সমল ক’ৰ পৰা গ্ৰহণ কৰিছিল?
উত্তৰঃ অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কাব্যধাৰাৰ কবিসকলে তেওঁলোকৰ কবিতাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সমলসমূহ প্ৰধানকৈ নিজৰ দেশ বা সমাজৰ পৰিৱেশৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰিছিল।
৫। হাবিৰ মাজত মৰ মৰ ধ্বনি কোনে তুলিছিল?
উত্তৰঃ হাবিৰ ভিতৰত শুকান পাতবোৰেই ‘মৰ মৰ’ শব্দ কৰিছিল।
(গ) দীঘল প্রশ্ন (প্রতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক ৪ অথবা ৫)
১। ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাটিৰ মূলভাব লিখা।
উত্তৰঃ ‘বনকুঁৱৰী’ হৈছে অৰণ্যৰ এক দেৱীসদৃশ সত্ত্বা, যি কোনো এক নিৰ্জন দুপৰীয়া প্ৰকৃতিৰ সেউজীয়া শ্ৰীৰ মাজত আনন্দৰে বিচৰণ কৰি আছিল। কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই এই মনোৰম দৃশ্যটো মন ভৰি উপভোগ কৰিছিল আৰু কবিতাটোৰ জৰিয়তে পাঠককো সেই দুপৰীয়াটোৰ মাজলৈ লৈ যাবলৈ বিচাৰিছে। দুপৰীয়াৰ শীতল বতাহৰ স্পৰ্শত বনৰ গছ-লতাসমূহ লৰিছে-হালিছে— কবিৰ মতে গছে ইটোৱে সিটোক সুহুৰিৰে মাতিছে, মৰম যাচিছে আৰু নৈৰ ফালে চাই যেন হাঁহিছে। কপৌ, ময়না আদি চৰায়ে সুমধুৰ মাতেৰে গছৰ লগত খেলা কৰিছে। ঠিক তেনে সময়তে বাঁহনিৰ মাজেৰে কোনোবাই ঘূৰি ফুৰা যেন দেখি পাতবোৰে ফুচফুচাই কথা পাতিছে। সেই দুপৰীয়া এজনী কণমানি ছোৱালীয়ে জানৰ কাষত এটা হৰিণ পোৱালিক পানী খুৱাইছে। বনফুলৰ সাজ পিন্ধা এই কণমানিজনী আচলতে বনকুঁৱৰীহে। টুক্ টুক্ কৈ হাতত চাপৰি বজাই আঁহত গছৰ তলত তাই নাচিছে। এপাকত তাই কপৌৰ বাহটোলৈ গৈ মৰম কৰিছে আৰু নিজৰ খোপাত বনৰীয়া পখিলা এটা গুজি লৈছে। নাচি থাকোঁতে তাইক জলৰ দেৱী নীয়ৰীয়ে সংগ দিছে। মুকুতাৰে সজা নীয়ৰী দেৱীয়ে বনকুঁৱৰীৰ চুলিখিনি খোপা বান্ধি দি তাত বনফুলৰ মালা আঁৰি দিছে। কেতেকী ফুলৰ সুবাসে চৌদিশ আমোলমোলাই তুলিছে। এনে মনোমোহা পৰিবেশত বতাহো স্থিৰ হৈ থাকিব পৰা নাই। বনকুঁৱৰীৰ সৌন্দৰ্যত মুগ্ধ হৈ বতাহে মৰম বিচাৰিছে আৰু দুয়োগৰাকী দেৱীৰ পৰা মিচিকিয়া হাঁহি লাভ কৰি আনন্দত আত্মহাৰা হৈ পৰিছে। বতাহৰ এই আনন্দৰ কোবত জানত ঢৌ উঠিছে আৰু আনন্দৰ সেই বন্যাত যেন সমস্ত জীৱ-জগত উটি গৈছে।
প্ৰকৃতিৰ এই অনবদ্য শোভাই কবিক আপ্লুত কৰিছে। এনে পাৰ্থিৱ সৌন্দৰ্যৰ মাজতে কবিয়ে এক অপাৰ্থিৱ সত্ত্বাৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰিছে। আমি চকুৰে দেখা বস্তুসমূহৰ মাজতো যে নেদেখা এক ঐশ্বৰিক সত্ত্বা লুকাই থাকে— এই উপলব্ধিটোক কবিয়ে পাঠকৰ মাজলৈও আগবঢ়াই দিছে।
২। ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাটিত প্ৰকৃতিৰ ৰূপৰ বৰ্ণনা কিদৰে কৰিছে নিজৰ ভাষাত লিখা।
উত্তৰঃ ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাত কবিয়ে বননিৰ মন পৰশা ৰূপটো চিত্ৰিত কৰিছে। এটা নিস্তব্ধ দুপৰীয়াৰ পৰিৱেশত গছবোৰ বতাহত হালি-জালি এনে শব্দৰ সৃষ্টি কৰিছে যেন কোনোবাই কাৰোবাক সুহুৰি মাৰি মাতিছে। গছৰ পাতবোৰ যেন খৰখৰকৈ কঁপিছে আৰু মাটিত পৰা শুকান পাতবোৰে মৰ মৰ শব্দেৰে মাতিছে। বৈ থকা নদীখনলৈ চাই গছবোৰে মূৰ দুপিয়াইছে। লতা-বৃক্ষবোৰে ইটোৱে সিটোক সাৱটি ধৰি যেন মৰম জনাইছে আৰু এই দৃশ্য কপৌ চৰায়ে পাতৰ আঁৰৰ পৰা জুমি চাইছে। ময়না চৰাইজনীৰো মাত মৰিল। বাঁহনিৰ মাজেৰে কোনোবাই যেন ঘূৰি ফুৰিছে, পাতবোৰে তাৰ বাবে নিজৰ মাজতে ফুচফুচাই কথা পাতিছে। ফুলপাহৰ দৰে কমনীয় এজনী অকণমানি ছোৱালীয়ে হৰিণী পোৱালি এটাক জানৰ কাষত পানী খুৱাইছে। আঁহত গছৰ তলত আন দুজনীৰ সৈতে তাই নাচিছে, টুকুৰা-টুকুৰকৈ চাপৰি বজাই নাম গাইছে আৰু কপৌ চৰাইৰ বাহটোলৈ গৈ চুমা খাইছে। পুনৰ, তাই খোপাত বনৰীয়া পখিলা গুজি লৈছে। শ্যামবৰণীয়া আৰু নীলা চুলিৰে সেইজনী যেন বনকুঁৱৰীহে, যাৰ মূৰৰ শিৰত মৰকত মণি জিলিকি আছে। তেওঁৰ লগতে আছে জলৰ দেৱী নীয়ৰী, যি বনকুঁৱৰীৰ খোপাত বনফুলৰ মালা গাঁথি দিছে। তেনে সময়তে প্ৰকৃতিৰ এই মোহনীয় শোভা দেখি বতাহে কেতেকীৰ সুগন্ধি কঢ়িয়াই চৌদিশ সুৱাসিত কৰি তুলিছে। কবি আগৰৱালাদেৱে প্ৰকৃতিৰ এই অপ্ৰত্যাশিত ৰূপৰ বৰ্ণনাৰ মাধ্যমেৰে এক অলৌকিক সত্তাৰ ইংগিত দিবলৈ বিচাৰিছে।
৩। ‘বনকুঁৱৰী’ কবিতাটিত কবিয়ে কিদৰে অতিপ্রাকৃত পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰিছে বুজাই লিখা।
উত্তৰঃ ‘বনকুঁৱৰী’ নামটোৱেই এটা অলৌকিক বা অতিমানৱীয় অনুভূতিৰ উন্মেষ ঘটায়। বনকুঁৱৰী দৰাচলতে অসমীয়া সাধাৰণ মানুহৰ মনত থকা এক গভীৰ বিশ্বাসৰ সৃষ্টি; জনবিশ্বাস অনুসৰি বনকুঁৱৰী হৈছে বনত বাস কৰা দেৱী। কবিয়ে এই বিশ্বাসক কাব্যিক আধাৰ হিচাপে লোৱাৰ বাবেই কবিতাটোত এনে এক পৰিৱেশ গঢ় লৈ উঠিছে যে প্ৰকৃতিৰ বৰ্ণনা থাকিলেও সকলোতে এক অশৰীৰী সত্তাৰ উপস্থিতি অনুভূত হয়। কবিয়ে আৰম্ভণিতেই এনে এটা দুপৰীয়াৰ কথা উল্লেখ কৰিছে যি নিৰ্জন, সাধাৰণতে যি সময়ত মানুহ বনলৈ নাযায়। তেনে সময়ত বনত এনে শব্দৰ সৃষ্টি হৈছে যেন কোনোবাই কাৰোবাক সুহুৰি মাৰিছে। গছৰ পাতবোৰে যেন ভয়ত থৰথৰকৈ কঁপিছে, সৰি পৰা শুকান পাতবোৰেও যেন ‘মৰ মৰ’ ধ্বনি কৰি মাতি উঠিছে। বাঁহনিৰ মাজত কোনোবাই যেন ঘূৰি ফুৰিছে, বাঁহৰ পাতবোৰে সেয়া দেখি লাহে লাহে কথা পাতিছে। যখিনী কন্যাৰ দৰে এজনী ছোৱালীয়ে, হৰিণী পোৱালী এটাক পানী খুৱাই আন দুজনী যখিনীৰ সৈতে নাচিছে আৰু খোপাত বনফুল গুজি লৈছে। এনেতে ছাঁ-পোহৰৰ মাজত শ্যামবৰ্ণৰ নীলা চুলিৰে বনকুঁৱৰীয়ে দেখা দিছে, যাৰ শিৰত মৰকত মণি জিলিকিছে। কেৱল বনকুঁৱৰীয়েই নহয়, লগতে জলকুঁৱৰী নীয়ৰী দেৱীও আছে। মুক্তাৰে সজোৱা নীয়ৰীয়ে বনকুঁৱৰীৰ চুলিখিনি খোপা বান্ধি তাত বনফুলৰ মালা আঁৰি দিছে। এনেদৰে অশৰীৰী চৰিত্ৰসমূহৰ অৱস্থিতি বৰ্ণনাৰে কবিয়ে কবিতাটোত এক অতিপ্ৰাকৃত পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰিছে।
৪। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবি প্রতিভা সম্পর্কে আলোচনা কৰা।
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা আছিল অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কাব্যৰ সৃষ্টিৰ মূল ব্যক্তি। ১৮৮৯ চনত প্ৰকাশিত ‘জোনাকী’ আলোচনীত ‘বনকুঁৱৰী’ শীৰ্ষক কবিতাটো লিখি তেওঁ কাব্য সাহিত্যৰ আৰম্ভণি কৰে। এই ‘বনকুঁৱৰী’য়েই হৈছে প্ৰথম অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কবিতা। পিছলৈ তেওঁ লিখা কবিতাৰ প্ৰথম সংকলন ‘প্রতিমা’ প্ৰকাশ পায়। উৎকৃষ্ট কবিতাৰ সংগ্ৰহ বুলি ঘোষণা কৰি লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ‘প্রতিমা’ সম্পৰ্কে কৈছিল, “প্রতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ।” ইয়াৰ পৰাই আগৰৱালাৰ কাব্যিক প্ৰতিভাৰ পৰিচয় তেওঁৰ প্ৰথম সংকলনতে পোৱা যায়। তেওঁৰ দ্বিতীয় কাব্য সংকলন ‘বীণবৰাগী’ ১৯২৩ চনত প্ৰকাশিত হয়।
প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি মৰম, মানুহৰ প্ৰতি প্ৰেম, ৰোমাণ্টিক অনুভূতি, সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ, আৰু ৰহস্যময় ভাৱ আদি তেওঁৰ কবিতাত সুস্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ পাইছে। ভাৰতীয় আৰু পাশ্চাত্যৰ চিন্তাধাৰাৰ সংমিশ্ৰণ, আৰু চিন্তা-আবেগৰ সমতাও তেওঁৰ কাব্যত বিৰাজমান। তেওঁৰ কাব্যত ৰোমাণ্টিক ভাৱৰ প্ৰাধান্য থকাৰ বাবে তেওঁৰ কিছুমান কবিতা দেশপ্ৰেমমূলক, বিপ্লবী, নতুন সমাজ গঢ়াৰ সপোনসম্বলিত আৰু ভৱিষ্যতৰ প্ৰতি আশাবাদী হৈ উঠিছে।
৫। প্রসংগ-সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰাঃ
(ক) অথিৰ বায়ুৰ শিৱৰিল নোম, উছলাইছে গৈ জান
কাৰণ-নেদেখা আনন্দৰ ঢৌবে
বুৰালে প্ৰাণীৰ প্ৰাণ।
উত্তৰঃ সংগতিঃ উদ্ধৃত কাব্যিক অংশখিনি আমাৰ পাঠ্যপুথি ‘সাহিত্য সৌৰভ’ৰ অন্তৰ্গত কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘বনকুঁৱৰী’ নামৰ কবিতাটোৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
প্ৰসংগঃ প্ৰকৃতিৰ অনাবিল সুন্দৰতাই সমগ্ৰ জীৱকুলক পৰম আনন্দ প্ৰদান কৰাৰ ইংগিতটোৱেই ব্যাখ্যা কৰিবলগীয়া অংশটোৰ মাজেৰে প্ৰকাশ কৰা হৈছে।
ব্যাখ্যা: কোনো এটা নিৰ্জন দুপৰীয়া সময়ত বতাহ বলাৰ লগে লগে প্ৰকৃতিয়ে বনকুঁৱৰীৰ ৰূপ লৈ উমলি-জামলি আছিল। তাই নিজৰ অপূৰ্ব সৌন্দৰ্যৰে সকলোকে মোহিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। বনকুঁৱৰীৰ নৃত্যৰ তালে তালে বতাহেও যেন নাচিছিল। কেতিয়াবা সুহুৰি মাৰি বতাহে গছক মাতিছিল, কেতিয়াবা আকৌ সাৱটি ধৰিছিল, বাঁহ গছৰ সৈতে নিৰলে ফুচফুচাই কথা পাতিছিল। কেতেকী ফুলেৰে বনকুঁৱৰীৰ শৰীৰ উপচাই দিছিল। সুস্থিৰ হৈ থাকিব নোৱাৰি বতাহে বনকুঁৱৰী আৰু জলৰ দেৱী নীয়ৰীৰ পৰা মৰম ভিক্ষা কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ মিচিকিয়া হাঁহি পাই বতাহ অত্যন্ত সুখী হৈ পৰিছিল। সেই ক্ষণত সমগ্ৰ জীৱ-জগত আনন্দত শিহৰিত হৈ উঠিছিল। বতাহে যেনেদৰে আনন্দত জানৰ পানীত ঢৌ তুলিছিল, ঠিক তেনেদৰেই প্ৰকৃতিৰ অফুৰন্ত সৌন্দৰ্যই প্ৰতিটো প্ৰাণীৰ অন্তৰত আনন্দৰ লহৰ তুলিছিল। কবিয়ে প্ৰকৃতিৰ এই দৃশ্যমান সুন্দৰতাৰ আধাৰত এক অলৌকিক সত্তাৰ উপস্থিতিৰ অনুভূতিও পাঠকক দিব বিচাৰিছে।
(খ) মুকলি চুলিৰে নাম গায় ঘুৰি
চাপৰি টুক টুক টুক।
ৰূপহীৰ মেল দেবযোনি খেল
মানুহে নেদেখা মুখ।
উত্তৰঃ
সংগতিঃ এই উদ্ধৃত কাব্যিক অংশখিনি আমাৰ পাঠ্যপুথি ‘সাহিত্য সৌৰভ’ৰ অন্তৰ্গত কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ ৰচনা ‘বনকুঁৱৰী’ নামৰ কবিতাটোৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।
প্ৰসংগঃ মানুহে দেখিবলৈ নোপোৱা অশৰীৰী সত্তাৰ লীলাখেলাৰ ইংগিত দিবলৈ গৈ কবিয়ে ব্যাখ্যা কৰিবলগীয়া অংশটোৰ অৱতাৰণা কৰিছে।
ব্যাখ্যাঃ বনকুঁৱৰী হ’ল বনৰ এগৰাকী ৰাজকুমাৰী। মানুহৰ চকুৰ আগোচৰত থকা এক অতিপ্ৰাকৃত জগতৰ বনকুঁৱৰীয়ে অৰণ্যৰ মাজত ক্ৰীড়া কৰি ফুৰে। কোমল ফুলৰ পাহিৰ দৰে যখিনী কন্যাক লগত লৈ বনকুঁৱৰীয়ে উল্লাসত নৃত্য কৰিছে। আঁহত গছৰ তলত তাই টুক টুককৈ চাপৰি বজাই খিলখিল হাঁহিৰে নাম গাইছে। এবাৰ তাই কপৌৰ বাহৰ কাষলৈ গৈ মৰম যাচিছে আৰু নিজৰ খোপাত বনৰীয়া পখিলা গুজি লৈছে। শ্যামবৰ্ণৰ নীলা চুলিৰে সজ্জিত সেইজনী বনকুঁৱৰীৰ শিৰত মৰকত মণি জিলিকি আছে। এই সকলো দৃশ্য বনৰ চৰাই-পশুৱে মন ভৰি উপভোগ কৰিছে। কবিয়ে মানুহৰ বাবে নেদেখা এই ৰহস্যময় দৃশ্যক নিজৰ কলমেৰে এক অপূৰ্ব ৰূপত প্ৰকাশ কৰিছে। এই দেৱসমাজৰ ক্ৰীড়া-কৌতুক কবিয়ে জীৱন্ত ৰূপত অংকন কৰি মানৱ সমাজৰ মাজত তাৰ আনন্দ বিলাই দিছে।
এঘাৰ শ্ৰেণী অসমীয়া সাহিত্য – বনকুঁৱৰী সম্পৰ্কীয় সঘনাই সোধা প্ৰশ্ন
Get Free NCERT PDFs
If you want to download free PDFs of any chapter, click the link below and join our WhatsApp group:
